Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

as the law prescribed

  • 1 BJOÐA

    (býð; bauð, buðum; boðinn), v.
    þeir höfðu boðit honum laun, they had offered him rewards;
    Þ. bauð at gefa (offered to give) Gunnlaugi hestinn;
    bjóða grið, to offer pardon;
    bjóða e-t til lífs sér, as a ransom for one’s life;
    bjóða e-t fram, to proffer, produce (bjóða fram vitni);
    bjóða e-t upp, af hendi, to give up, leave off;
    þá býðr hann upp hornit, gives up the horn, will not drink more;
    bjóða e-t undan e-m, to offer to take a thing off one’s hands (er þá kostr at bjóða undan þeim manni varðveizluna fjárins);
    bjóða e-t við, to make a bid;
    bjóða við tvenn verð, to bid double;
    refl., bjóðast, to offer oneself, volunteer one’s service;
    Þóroddr bauzt (offered himself) til þeirrar farar;
    2) to do a thing to one, in a bad sense;
    bjóða e-m ógn, to wage war against one;
    bjóða e-m ójöfnuð, ofriki, to treat unfairly, oppress;
    bjóða e-m ógn, to affright, terrify;
    bjóða e-m rangt, to treat one unjustly;
    3) to bid, invite (bjóða e-m til sín or heim);
    bjóða mönnum til boðs, to bid guests to a banquet, wedding;
    4) to bid, order;
    sem lög buðu, as the law prescribed;
    bjóða e-m erendi, to commit a thing to one’s charge;
    bjóða e-m varnað á e-u, to forbid;
    bjóða e-m af landi, to order one out of the land;
    bjóða e-m af embætti, to depose one;
    bjóða út liði, skipum, to levy, troops, ships;
    bjóða e-m um, to delegate to one, to commit to one’s charge (þeim manni er biskup hefir um boðit at nefna vátta);
    5) to proclaim, announce;
    bjóða trú (kristni), to proclaim, preach a religion (the Christitian faith);
    bjóða messudag, to proclaim a holy day;
    6) of a mental state, to have presentiment of;
    e-m býðr e-t í hug (skap), one has a fore boding, presentiment of;
    mér býðr e-t fyrir, I forebode;
    mér býðr hugr við e-u, I abhor, dislike;
    impers., mér býðr ávallt hita (acc.), er ek kem í þeirra flokk, I feel uneasy whenever …;
    mér bauð ótta, I felt a fear;
    bauð þeim mikla þekt (they felt much pleasure), er þeir sá líkit;
    ef yðr býðr svá við at horfa, when you are in such a frame of mind;
    7) býðr e-m, it beseems, becomes one;
    sem konungsbarni býðr, as befits a princess;
    eptir þat fór vígsla fram eptir því sem býðr, as it is due, or proper.
    * * *
    bauð, buðu, boðit; pres. byð; pret. subj. byða; pret. sing. with the suffixed negative, bauðat, Edda 90 (in a verse); the obsolete middle form buðumk, mibi obtulit, nobis obtulerunt, occurs in Egil Höfuðl. 2; [Ulf. biudan; A. S. biodan; Engl. bid; Germ. bieten; Swed. biuda; Dan. byde]:—Lat. offerre, proferre, with dat. of the person, acc. of the thing:
    I. to bid, offer; þeir höfðu boðit honum laun, they had offered him rewards, Fms. i. 12; Þorsteinn bauð at gefa Gunnlaugi hestinn, Ísl. ii. 213; b. grið, to offer pardon, Fms. i. 181; þeir buðu at gefa upp borgina, ix. 41; bauð hann þeim, at göra alla bændr óðalborna, i. 20; býðr, at hann muni görast hans maðr, xi. 232; en ek býð þér þó, at synir mínir ríði með þér, Nj. 93; Írar buðu sik undir hans vald, Fms. x. 131.
    2. reflex, to offer oneself, volunteer one’s service; buðusk honum þar menn til fylgðar, Fms. ix. 4; mun ek nú til þess bjóðask í sumar á þingi, Ld. 104, Sks. 510; þeim er þá býðsk, Grág. i. 284; Þóroddr bauðsk til þeirrar farar, Hkr. ii. 247; ef þú býðsk í því, Fms. xi. 121.
    3. metaph., b. ófrið, ójöfnuð, rangindi, liðsmun, of ill usage, Ld. 148, Rb. 418; b. e-m rangt, to treat one unjustly, Hom. 155: with an adverb, b. e-m sæmiliga, to treat one in seemly sort, Ld. 66; b. á boð e-s, to outbid one, N. G. L. iii. no. 49.
    II. to bid, invite, cp. boð, a banquet; prob. ellipt., hospitality or the like being understood; Özurr bauð þeim inn í búðina at drekka, Nj. 4; heim vil ek b. þér í sumar, 93; honum var boðit til boðs, 50; hann bauð þá þegar þar at vera Gizuri Hallssyni, Bs. i. 128; gékk Bárðr móti honum ok fagnaði honum, ok bauð honum þar at vera, Eg. 23; b. mönnum til boðs, to bid guests to a banquet, wedding, or the like, Ld. 104.
    III. to bid, order, Lat. imperare, cp. boð, bidding; sem lög buðu, as the law prescribed, Fms. i. 81; svá bauð oss Guð, Post. 645. 88; b. af landi, to order one out of the land, make him an outlaw, Fms. vii. 20; b. af embætti, to depose, Sturl. ii. 119; b. út, a Norse milit. term, to call out, levy, cp. útboð, a levy; b. út leiðangri, b. út liði, skipum, to levy troops, ships, Fms. i. 12, 61, vi. 219, 251, 400, x. 118, Eg. 31, cp. N. G. L. i. ii; b. e-m crendi, to commit a thing to one’s charge, Fms. vii. 103; b. varnað á e-u, or b. til varnanar, to forbid, xi. 94, Edda 59: with prepp., b. e-m um (cp. umboð, charge), to delegate to one, commit to one’s charge; þeim manni er biskup hefir um boðit, at nefna vátta, K. Þ. K. 64; þess manns er biskup bauð um at taka við fé því, K. Á. 96, Sks. 460 B; hann keypti til handa Þorkatli þá hluti er hann hafði um boðit, the things that he had given charge about, Grett. 102 A; Hermundr bauð nú um Vermundi, at vera fyrir sína hönd, Rd. 251.
    2. eccl. to proclaim, announce, esp. as rendering of mid. Lat. praedicare; b. sið, trú, Kristni, to proclaim, preach a new religion, Nj. 156, 158, Fms. i. 32; b. messudag, sunnudag, to proclaim a holy day, N. G. L. i. 348.
    IV. of a mental state, to bode, forebode; e-m býðr hugr (cp. hugboð, foreboding), one’s heart bodes, Fms. v. 38, 24, Eg. 21; mér býðr þat eitt í skap ( my heart bodes), at þú verðir meira stýrandi en nú ertu, Bs. i. 468; mér byðr þat fyrir, which makes me forbode, Fms. ii. 193; e-m býðr hugr við (whence viðbjóðr, dislike), to abhor, dislike; er honum hafði lengi hugr við boðit, Bs. i. 128.
    2. impers., mér býðr ávallt hita (acc.) er ek kem í þeirra flokk, a boding comes over me, i. e. I feel uneasy, whenever …, Fms. iii. 189; mér bauð ótta (acc.), I felt a thrilling, Bs. i. 410; b. úþekt, to loathe, Grett. 111 A; b. þekt, to feel pleasure; bauð þeim mikla þekt er þeir sá líkit, Bs. i. 208: the phrase, e-m býðr við at horfa, of a frame of mind, to be so and so minded; miklir eru þér frændr borði, ef yðr býðr svá við at horfa, Band. 7 (MS. 2845).
    β. the phrase, þat býðr, it beseems, becomes; eptir þat fer veizla fram, eptir því sem býðr, as is due, Fms. x. 15, Fb. l. c. has byrjaði; sem býðr um svá ágætan höfðingja, Fms. x. 149.
    V. with prepp.; b. fram, Lat. proferre, to produce; b. fram vitni, to produce a witness, Eg. 472; með fram boðnum fégjöfum, Sturl. iii. 232; b. upp, b. af hendi, to give up, leave off; þá býðr hann upp hornit, gives up the horn, will not drink more, Edda 32; b. undan, a law term, to lay claim to; er þá kostr at b. undan þeim manni varðveizluna fjárins, Grág. i. 196; eigi skal undan manni b., áðr undir mann kemr féit, id.; cp. the following chapter, which treats ‘um undan-boð fjár;’ nú eru þeir menn svá þrír, at eigi býðr undan fjárvarðveizluna, viz. who are privileged guardians of the property of a minor, viz. father, brother, mother, and who cannot be outbidden, 192; b. við, a trade term, to make a bid; b. við tvenn verð, to bid double, Ld. 146; ek býð þér jafnmörg stóðhross við, id.; at þú byðir Rúti bróður þínum sæmiliga, 66; kaupa svá jörð sem aðrir menn b. við, N. G. L. i. 95: b. fyrir is now more usual.
    VI. part. pass. boðinn used as an adj., esp. in the alliterative phrase, vera boðinn ok búinn til e-s, to be ready and willing to do a thing, to be at one’s service; skulu vér bræðr vera búnir ok boðnir til þess sem þér vilit okkr til nýta, Eg. 50; til þess skal ek boðinn ok búinn at ganga at þeim málum fyrir þina hönd, Ld. 792.

    Íslensk-ensk orðabók > BJOÐA

  • 2 lög-mæltr

    part. defined in the law, prescribed in the law; in the old oath, öll lögmælt skil, all pleadings or proceedings as prescribed in the law, Nj. 232; see lögmætr below, which seems to be the older form.

    Íslensk-ensk orðabók > lög-mæltr

  • 3 LYRITR

    (gen. -ar), m. veto, interdict; verja e-t lýriti, to put a veto on, forbid by law.
    * * *
    m., or better lýritr or lýrittr, gen. lyritar (but lyrits, Grág. ii. 233), dat. lyriti, plur. lyritar. N. G. L. ii. 94, Jb. 193; the quantity cannot be ascertained because the vellums do not distinguish between long and short vowels; it is spelt with one t throughout the Grág. (Kb.); the alliterative phrase lagalyritr, as also the invariable spelling in the Grágás, shew that the word had no initial h. Former attempts at an etymology, from læ and rifta (Björn á Skarðsá), hlýrar and réttir (Pal Vídal.), lygi and rift (Fritzner), must be dismissed; tiie spelling lyriftar, which once or twice occurs in Norse MSS. of the 14th century (N. G. L. i. 394, ii. 94, v. l. 19), is probably a mere corruption. Lyritr is a compd word from lög, law, and rör or reyr, a landmark, which word in the old Swed. law exactly answers to lyrit in the Norse law; lyrit is thus qs. lý-ryr-ti, by assimilation and by weakening the y into i, lyritti; the t being inflexive: its literal sense, therefore, is a lawful rör or landmark. In Sweden there were often five mark-stones, but it is added (Schlyter iii. s. v. rör)—fiuri stenar oc þri stenar mughu rör heta = four stones and even three stones may be called rör, i. e. make a ‘law-rör,’ a lawful landmark, a lyrit; this, we believe, is the etymology of this much-contested word. About the gender (masc., not fem.) there can be no doubt, from the numerous instances in the Grágás; but in the 13th century the word began to become neuter, thus we have lyritit, Grág. (Kb.) i. 103, lines 14 and 21, but lyritinn several times in the same page: nom. lyriti in Grág. (Sb.) ii. 226; and elalausu lyriti, Nj. passim.
    B. SENSE:
    I. prop. when the boundary of a field or estate was to be drawn, the law prescribed that a mark-stone (mark-steinn) should be raised on the spot, and three other stones laid beside it; these three stones were called landmark-stones (lyrit-steinar or lyritar); by their number and position they were distinguished from all other stones in the field, see N. G. L. ii. 94, cp. note 19 (Jb. 193).
    II. metaph. in the Icel. law, a full title of possession, lawful claim to right or property; thus defined by Konrad Maurer—‘Lyrit bedeutet in der Grágás und in den ältern Sagas, das volle Eigentums-recht, oder auch den Bann, der dem Grunde gentümer zum Schutze seines Eigentumes, dem Goden aber Kraft seiner Amtsgewalt zusteht:’
    1. the earliest kind was probably the land-lyrit or ‘land-ban;’ this law term was originally borrowed from the mark-stones themselves, and then came to mean a full title to land, field, pasture, or estate, Grág. ii. 224, 225:—eignar-lyritr, full lawful possession, a legal title of ownership; hafa eignar-lyrit fyrir landi, 204, 222.
    2. a veto; Goða-lyritr, the veto of a Goði ( Priest), forbidding the court or neighbours to deliver a sentence or verdict in a case, and thus quashing the suit. A Goði alone, by virtue of his office, was entitled to stop a court in this way, whether personally or by one of his liegemen, so that if any one else wished thus to stop a suit, he had first to go to his liegelord (Goði) and be authorised by him to do so; cp. the phrases, taka lyrit af Goða, selja lyrit, ef Goði færir lyrit sinn sjálfr fram, and similar law phrases, Grág. i. 109–111, cp. esp. Þ. Þ. ch. 38; neglect of this was contempt of court, punishable by the lesser outlawry. The word lyritr occurs at every step in the Grágás, esp. in the phrase, verja lyriti, or verja e-t lyriti, to defend through a lyrit, i. e. to put under veto, to vindicate one’s right, forbid, or the like; eigi varðar hagabeit, nema lyriti sé varið, Grág. ii. 224; verja lyriti haga, 225; þótt maðr veri fleirum lyriti (dat.), 226, Nj.; láta lyrit koma fyrir sök, to stop on a case, Grág. i. 109; kaupa land lagn kaupi ok lyritar, to buy land by a lawful bargain and with full tide of possession, ii. 213; eptir þat nefndi Þorkéll sér vátta, ok setti (varði?) þeim lyriti, ok fyrirbauð þeim at dæma, Lv. 31; ok er únýt stefna hans eðr lyriti (lyritr?), Grág. ii. 226; hann (the Goði) skal nefna sér vátta, áðr hann færi lyrit fram, í þat vætti, at ek ver lyriti, goða-lyriti, löglyriti fullum dómendum at dæma um sök þá … enda skal hann svá verja kviðmönnum lyriti, at bera kviðu um hann, i. 111; ek ver lyriti mínum, löglyriti dómendum at dæma, id.; færa lyrit sinn fram, to utter one’s veto, id.; fara með land-lyriti, ii. 225.
    COMPDS: lyritareiðr, lyritarvarzla, lyritarvörn.

    Íslensk-ensk orðabók > LYRITR

  • 4 KETILL

    * * *
    (dat. katli, pl. katlar), m. kettle, pot, cauldron (í eldahúsinu var eldr mikill ok katlar yfir).
    * * *
    m., dat. katli, pl. katlar, [Goth. katils = Mark vii. 4; A. S. cytel; Engl. kettle; O. H. G. kezil; Germ. kessel; Swed. kettel; Dan. kjædel]:—a kettle, cauldron, Eb. 198; í elda-húsinu var eldr mikill ok katlar yfir, Eg. 238, Bs. i. 342, ii. 135, B. K. 52, Fms. vi. 364, Edda 28; elda undir katli, kljúfa við undir ketil, Fbr. 72 new Ed., Fs. 150; var honum goldinn k. mikill ok góðr, Þorst. Siðu H. 171; búðar-k., Eb. 198; eir-k., Eg.; járn-k., stein-k., an iron, an earthen kettle, Ó. H. 223: in old usage as a general name for every kettle, boiler, cauldron; in mod. usage, esp. of a kettle of a certain shape or of a small kettle, kaffe-k., a coffee kettle; but pottr = cauldron; the same distinction is made in Dipl. v. 4.—sex katlar, tíu pottar: katla-máls skjóla, a measure, Grág. i. 501: the phrase, e-m fellr allr ketill í eld, one’s kettle falls into the fire, of consternation.
    2. the earliest northern eccl. law prescribed as an ordeal for a woman to take hot stones out of a boiling kettle, whereas a man had to take up hot iron; ganga til ketils, taka í ketil, Gkv. 3. 7, (the ordeal being called ketil-tak, n.); beri karlmaðr járn en kona taki í ketil, N. G. L. i. 152; karlmaðr skal ganga til arins-járns en kona til ketiltaks, 389; eðr berr hón járn eðr tekr hón í ketil, Grág. i. 381.
    II. as a pr. name of men, Ketill, Ketil-björn; of women, Katla, Ketil-ríðr: but chiefly used as the latter part in compd names of men, contr. into ‘kel,’ As-kell, Arn-kell, Grím-kell, Hall-kell, Stein-kell, Úlf-kell, Þór-kell, Vé-kell: of women, Hall-katla, Þór-katla. In poets of the 10th century the old uncontracted form was still used, but the contracted form occurs in verses of the beginning of the 11th century, although the old form still occurs now and then. The freq. use of these names is no doubt derived from the holy cauldron at sacrifices, as is indicated by such names as Vé-kell, Holy kettle; cp. Ketilby in Yorkshire.

    Íslensk-ensk orðabók > KETILL

  • 5 lög-mætr

    adj. legitimate, as prescribed in the law, öll lögmæt skil af hendi leysa, Grág. (Kb.) i. 46; ok veita honum í því lögmæta björg, 78; lögmæt sök, a lawful case, Fms. iii. 144.
    2. in mod. usage = lawful; ó-lögmætr, unlawful, not valid.

    Íslensk-ensk orðabók > lög-mætr

  • 6 lögmæltr

    pp. prescribed in the law (öll lögmælt skil).

    Íslensk-ensk orðabók > lögmæltr

  • 7 lögskil

    n. pl. pleadings or proceedings as prescribed in the law = lögmælt skil (Mörðr mælti lögskil at vanda sínum).

    Íslensk-ensk orðabók > lögskil

  • 8 LÖG

    * * *
    n.
    1) flame (kerti mjök mikit ok log á);
    2) esp. pl. lights, torches (þrjú vóru log í skálanum).
    * * *
    n. pl. laws, see lag B.
    2. in compds as a prefix = lawful, legal, as defined, ordered, prescribed in law, general, or the like.

    Íslensk-ensk orðabók > LÖG

  • 9 SÖK

    (gen. sakar, pl. sakar or sakir), f.
    1) charge, the offence charged;
    sönn sök, a true charge;
    gera sakar á hendr sér, to incur charges;
    gera sakir við e-n, to do offence or harm to one;
    sannr at sök, proved (found) guilty;
    gefa e-m (upp) sakir, to remit a charge;
    gefa e-m sök (sakar) á e-u, gefa e-m e-t at sök, to make a charge against one;
    fœrast undan sökum, to plead not guilty;
    vera (bundinn) í sökum við e-n, to have done offence to one (konungr tók stór gjöld af bóndum þeim, er honum þóttu í sökum við sik);
    2) suit, action, in court;
    ek á sjálfr sök á því, that is my own affair;
    sækja e-n sökum, to prosecute one;
    svæfa allar sakar, to settle all causes;
    fara með sökina, to conduct the suit;
    segja fram sök sína, to declare ones suit;
    3) effect;
    hafa ekki at sök, to effect nothing;
    tók Þóroddr þá at vanda um kvámur hans, ok hafði ekki at sök, but to no effect;
    4) cause, reason (þótti konungi sakir til, þótt hann hefði eigi komit);
    fyrir hverja sök, for the sake of what, why?
    fyrir þá (þessa) sök, for that reason, therefore;
    af þeim sökum, from that cause (svá lauk þessu, at húsfreyja lézt af þeim sökum);
    fyrir e-s sakir or sökum, for the sake of, because of;
    fyrir ástar sakir, for love’s sake;
    with respect to (skyldi boðit verða sem vegligast, bæði fyrir tilfanga sakir ok fjölmennis);
    fyrir mínum sökum, for my sake, for my part;
    um sakar þínar, for thy sake;
    of time, um nokkurra nátta sakir, for a few nights;
    of (um) stundar sakir, for a while;
    um sinns sakir, for this once;
    um nætr sakir, for one night;
    sakir e-s, sökum e-s = fyrir sakir e-s, fyrir sökum e-s.
    * * *
    f., gen. sakar, dat. sök, and older saku, which occurs on Runic stones; pl. sakar, later sakir; a gen. sing. söku or saku (from saka, u, f.) remains in the compds söku-dólgr, söku-nautr: [Ulf. sakjo = μάχη; A. S. sacu; Engl. sake; Germ. sache; Dan. sag; Swed. sak.]
    A. A charge, then the offence charged, guilt, crime, like Lat. crimen; göra sakar á hendr sér, to incur charges, Ld. 44; sannr at sök, guilty, Nj. 87, Grág. i. 75; sök er sönn, a true charge, 294; sakar allar skulu liggja niðri meðal okkar, Grág. i. 362; svæfa sakar, Gm. 15; semr hann dóma ok sakar leggr, Vsp. 64; ef sakar görask þær skal fé bæta, Ísl. ii. 380; bæta sakir þær allar með fé er görzk höfðu í þeim málum, Eg. 98; nú er sagt hvaðan sakar görðusk, Hkv.; veiztú hverjar sakir ek á við konung þenna? … hann hefir drepit föður minn, Fas. ii. 532; þeim megin siglu er menn eigu síðr sakir við menn, Grág. ii. 137; gefa e-m upp sakir, to remit a charge, Ld. 44; or, gefa e-m sakir, id., Fms. x. 326; gefa e-m sök (sakar) á e-u, to make a charge against one, Landn. 145; gefa e-m e-t að sök, id., Fms. i. 37; bera sakar á e-n, to bring a charge against, Hkr. i. 168; eiga sakar við e-n, to have a charge against a person; færask undan sökum, to plead not guilty, Fms. xi. 251; verjask sök, id., Grág. i. 38; lúka sökum með sér, to settle the charges brought by one against the other, 361; líta á sakar úreiðr, Fms. i. 15; vera bundinn í sökum við e-n, to stand committed, Eg. 589, Fms. i. 61.
    2. the offence charged; falla í sök, to fall into crime, Sks. 575; fyrir sakir ( for wrongs committed) skyldi niðr falla þriðjungr gjalda, Fms. ix. 227; dauða verðr fyrir sökina, Sks. 575 B; fyrir-gef oss várar sakar ( our trespasses), Hom. 158; fyrir hví var hann píndr, eða hvat sök görði hann? Bs. i. 9.
    II. a law phrase, a plaint, suit, action in court; ef hann á sök at sækja, þá er …, Grág. i. 64; sakar-aðili, a plaintiff, Grág. passim; eiga sök í dómi, i. 74; sækjandi ok sakar verjandi, 17; á sá sök er …, he owns the case, i. e. is the right plaintiff, 38; fara með sök, to conduct a suit, 37, Nj. 86; færa fram sök, Grág. i. 83; segja fram sök, 39, 43, Nj. 36, 87, 110, 187; sök fyrnisk, is prescribed, Grág. i. 381; í salti liggr sök ef sækendr duga, see salt; göra tvær sakar ór vígi ok fram hlaupi, ii. 35; hafa sök at sækja, or, hafa sök at verja, i. 37, 76; hafa sök á hendi e-m, 75; hluta sakir, 74, 104; lýsa sakar, 19, Nj. 110; lýsa sök á hönd e-m, 18, 19, 110; selja e-m sök á hendr e-m, at þú mættir hvárki sækja þína sök né annarra, 99; sækja svá sök sína, Grág. i. 75; hafa sök at sækja, etc.; verja sök, 298; eiga sök á e-u, to have a suit against one, of the injured person; hvat hafðir þú til gört áðr?—þat er hann átti enga sök á, what hast thou done?That for which he had no ground for complaint, i. e. which did not concern him, Nj. 130; eg á sjálfr sök á því, that is my own affair; dómar fara út til saka, the courts are sitting to hear the pleadings, 295; því at eins verðr sökin ( the action) við hann, ef …, 405; bjóða sök á þingi, N. G. L. i. 20; sökin Tyrfings, the case of T., Nj. 100, 101; þriggja þinga sök, a case lasting three sessions, Grág. i. 441, ii. 233; tólf aura, sex aura, merkr, þriggja marka sök, an action for three marks, N. G. L. i. 81, 82, Grág. i. 405, ii. 113; víg-sök, a case of manslaughter; fjörbaugs-sök, skóggangs-sök, a case, action of outlawry, passim; borgit málinu ok svá sökinni, the case and the suit, Nj. 36.
    2. spec., persecution; sök eða vörn, Grág. i. 17, (rare, see sókn); at sökum öllum ok svá at vörnum, 104.
    3. phrases; hafa ekki at sök, to no effect; hann kvað sér þó þungt, at nokkut mundi at sök hafa, Eb. 53 new Ed.; tók Þóroddr at vanda um kvámur hans, ok hafði ekki (not eigi) at sök, 50 new Ed.; ok hafði ekki vætta at sök, Fms. viii. 18; hann eggjar lið sitt ok hafði gott at sök, Flóv. 44.
    III. a ‘sake,’ cause; eru fleiri vinda sakir, are there more causes of the winds? Rb. 440; þótti konungi sakir til þótt hann hefði eigi komit, Fms. xi. 13; hann skal segja hvat at sökum er, what is the reason, cause? Grág. i. 310; sú var sök til þess, at …, Fms. i. 153; brýnar sakar, Al. 7; fyrir hverja sök, for the sake of what? wherefore? Fms. i. 81; af sök nökkurar óvináttu, for the sake of, because of, Hom. 20.
    2. adverbial phrases; fyrir sakar (sakir) e-s, for the sake of, because of; fyrir sakir orma, Al. 1; beztr kostr fyrir sakir frænda …, Glúm. 348; er þér þat sjálf-rátt fyrir sakir höfðing-skapar þíns, Nj. 266; fyrir tignar sakir várrar ok lands siðar, 6; fyrir styrks sakar ok megins, Eg. 107; fyrir úrækðar sakar, … fyrir veðrs sakar, K. Þ. K.; fyrir ástar sakir, Nj. 3: leaving out ‘fyrir,’ whereby sakar (acc.) becomes quite a preposition; sakir harma várra, Lv. 67; sakar refsingar ok ástar sakar við hina, Sks. 666 B; sakir þess at hann var ekki skáld, Fb. i. 215; sakir (þess) at hann var gamall, Fas. iii. 260: acc., fyrir þínar sakir, Nj. 140; fyrir várar sakir, Fms. vii. 190; um sakar e-s, id.; um konu sakar, Grág. ii. 62; of óra sök, Skv. 3. 49: temp., um nökkorra nátta sakir, for a few nights, Fms. i. 213; of stundar sakir, for a while, Nj. 139, Al. 99, Fms. xi. 107; um viku sakir, a week’s respite, Eg.; um hríðar sakar, a while, Mar., Al. 83; gefa mat um máls sakir, for one meal, Vm. 16; um sinn sakir, for this once, Ld. 184, 196, 310, Þórð. 36 new Ed.:—dat. plur. sökum, placed after a genitive, in which case even indeclinable fem. nouns for the sake of euphony assume a final s; af hennar sökum, for her sake, Ver. 44; af frændsemis sökum, Grág. ii. 72; af hræsnis sökum, Hom. 23; at sinn sakum, for this once, Sks. 483 B; fyrir þeim sökum, on that account, Grág. i. 48; fyrir veðrs sökum, K. Þ. K.; fyrir aldrs sökum, for old sake, Fms. xi. 50; fyrir veilendi sökum, Grág. i. 41; fyrir fáfræðis sökum ok úgá, Bs. i. 137; fyrir mínum sökum, for my sake, Þorst. St. 54; at hann mundi eigi mega vera einn konungr fyrir Áka sökum, Fms. xi. 46; sökum snjóvar, Lv. 25; fylgir þar enn sökum þess því goðorði alþingis-helgun, Landn. 336 (Append.), and passim.
    B. COMPDS: sakaraðili, sakaráberi, sakabætr, sakadólgr, sakareyrir, sakarferli, sakafullr, sakargipt, sakalauss, sakamaðr, sakarspell, sakarstaðr, sakartaka, sakartökuváttr, sakartökuvætti, sakarvandræði, sakarvörn.

    Íslensk-ensk orðabók > SÖK

См. также в других словарях:

  • law — / lȯ/ n [Old English lagu, of Scandinavian origin] 1: a rule of conduct or action prescribed or formally recognized as binding or enforced by a controlling authority: as a: a command or provision enacted by a legislature see also statute 1 b:… …   Law dictionary

  • law day — The date prescribed in a bond, mortgage, or deed for payment of the debt; the maturity date. May 1st, observed in schools, public assemblies, and courts, in honor of our legal system. Dictionary from West s Encyclopedia of American Law. 2005. law …   Law dictionary

  • To have the law of — Law Law (l[add]), n. [OE. lawe, laghe, AS. lagu, from the root of E. lie: akin to OS. lag, Icel. l[ o]g, Sw. lag, Dan. lov; cf. L. lex, E. legal. A law is that which is laid, set, or fixed; like statute, fr. L. statuere to make to stand. See… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • To take the law of — Law Law (l[add]), n. [OE. lawe, laghe, AS. lagu, from the root of E. lie: akin to OS. lag, Icel. l[ o]g, Sw. lag, Dan. lov; cf. L. lex, E. legal. A law is that which is laid, set, or fixed; like statute, fr. L. statuere to make to stand. See… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Euthanasia and the law — Efforts to change government policies on euthanasia in the 20th century have met limited success in Western countries. Country policies are described below in alphabetical order, followed by the exceptional case of the Netherlands. Euthanasia… …   Wikipedia

  • prescribed processes — Under the Environmental Protection Act 1990, substances are prescribed according to the medium into which they are to be released. Substances to be released into the air are drawn from EC Directive 84/360 on air pollution from industrial plants.… …   Law dictionary

  • prescribed substance — Under the Environmental Protection Act 1990, substances are prescribed according to the medium into which they are to be released. Substances to be released into the air are drawn from EC Directive 84/360 on air pollution from industrial plants.… …   Law dictionary

  • prescribed market — A market prescribed by the Treasury in the Prescribed Markets and Qualifying Investments Order (SI 2001/996) (as amended) for the purposes of the market abuse regime. They include any market established under the rules of a UK recognised… …   Law dictionary

  • prescribed accounting period — The period by reference to which a taxable person accounts for and pays value added tax in respect of supplies made by it. Generally, a prescribed accounting period is three months ending on the dates notified by HM Revenue & Customs (HMRC),… …   Law dictionary

  • The Honourable Society of King's Inns — the society formed in 1541, the Benchers of which are the governing body of the Bar in the Republic of Ireland. On completion of a course of education and training prescribed by the Society, a person becomes a barrister at law, is called to the… …   Law dictionary

  • The Sacrament of Penance —     The Sacrament of Penance     † Catholic Encyclopedia ► The Sacrament of Penance     Penance is a sacrament of the New Law instituted by Christ in which forgiveness of sins committed after baptism is granted through the priest s absolution to… …   Catholic encyclopedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»